Asante sana Mikumi
Door: Jorien en Femke
Blijf op de hoogte en volg Jorien en Femke
18 April 2014 | Tanzania, Mikumi
Vier weken geleden kwamen we bezweet aan, enorme backpacks op onze rug en met een spierwitte huid. Nu zijn we bezweet van het inpakken van de zo mogelijk nog zwaardere backpacks en is onze huid nu gebroken wit (thanks to the good old rain season).
Morgen vertrekken we in de jeep van Jeroen (in plaats van een gammele bus, hoera!) naar Arusha, waar we maandag zullen worden opgehaald door een andere jeep om op safari te gaan. We hebben enorm veel zin om het land verder te ontdekken en te genieten van onze vakantie, maar wat gaan we het hier missen...
Afgelopen week zijn we mee geweest met de mobile outreach. Samen met 2 verpleegkundigen zijn wij met een jeep het binnenland ingetrokken om prenatale controles te doen en kinderen te vaccineren. We verbaasden ons rondom de goede organisatie tijdens de outreach, alles wordt gedocumenteerd, de patiënten krijgen een eigen kaart, er wordt zorgvuldig gevaccineerd en zwangeren worden bij problemen 'ingestuurd' (als ze tenminste genoeg geld hebben om naar Mikumi te komen).
In verband met het regenseizoen was het relatief rustig, de mensen kunnen in deze tijd maar moeilijk reizen. We beseften ons ook, tijdens het bezoek aan deze dorpen, dat je er niet aan moet denken in zo'n hutje te bevallen. Helaas is dat, vooral tijdens dit regenseizoen, voor de meeste zwangeren de bittere realiteit. Je kan alleen maar hopen dat het goed gaat, zo niet dan kan je geen kant op....
Naast de outreach hebben we ook weer veel andere dingen gezien en gedaan. De teller staat nu op 25 bevallingen! Deze week weer een eclamptische vrouw meegemaakt, fijn om te merken dat we nu beter wisten wat te doen...
We hebben ons ook weer ontfermd over de tweeling waar we een aantal blogs geleden over vertelden. Door gebrek aan borstvoeding wogen de kinderen nog maar 1,1 kg. Samen met de moeder schema's opgesteld om de borstvoeding te stimuleren en bij te voeden. Helaas komt de borstvoeding niet op gang omdat ze geen geld heeft om zelf te eten. Zo'n bizarre situatie, je kan daar met je hoofd echt niet bij.....
Na vier interessante, heftige, emotionele en leerzame stageweken hebben wij vandaag afscheid genomen van alle lieve medewerkers van het ziekenhuis. We hebben voor ons gevoel in vier weken hier meer geleerd dan in drie jaar in Nederland. In de eerste dagen kom je in een soort stroomversnelling terecht en draai je binnen no time mee op de Ward. Aan de andere kant doe je heel veel dingen anders, wat voor verbazing en vaak ook voor hilariteit zorgt bij de Tanzanianen.
We hebben dingen gezien die je in Nederland bij hoge uitzondering ziet. We hebben ons verbeten om de laks lijkende houding van de zorgverleners. We hebben gelachen met lieve Christina, die ons perfect kon imiteren. We hebben gezien hoe Daniël, een nurse-midwife, eerst als een bezetene op de buik stond te drukken van een barende vrouw en nu haar keurig instrueert vooral niet te persen buiten een wee om. We hebben gejuicht en gehigh-fivet met Ritta om een mooie bevalling. We hebben interessante visites gelopen met dr. Joseph. We hebben elke dag korte lesjes Swahili gekregen van de nonnen. We zijn gefrustreerd thuis gekomen na lange werkdagen, maar nog veel vaker ontzettend blij weggegaan van de Ward. We hebben gehuild maar vooral veel gelachen. Kortom we hebben vier super bijzondere weken gehad waar we ons (professionele) leven lang met heel veel plezier op zullen terugkijken!
Nu tijd voor ons volgende avontuur!
P.S. We weten niet zeker of we in de komende twee weken wifi zullen hebben, dus het is nog onzeker of wij nieuwe blogjes kunnen plaatsen!
Morgen vertrekken we in de jeep van Jeroen (in plaats van een gammele bus, hoera!) naar Arusha, waar we maandag zullen worden opgehaald door een andere jeep om op safari te gaan. We hebben enorm veel zin om het land verder te ontdekken en te genieten van onze vakantie, maar wat gaan we het hier missen...
Afgelopen week zijn we mee geweest met de mobile outreach. Samen met 2 verpleegkundigen zijn wij met een jeep het binnenland ingetrokken om prenatale controles te doen en kinderen te vaccineren. We verbaasden ons rondom de goede organisatie tijdens de outreach, alles wordt gedocumenteerd, de patiënten krijgen een eigen kaart, er wordt zorgvuldig gevaccineerd en zwangeren worden bij problemen 'ingestuurd' (als ze tenminste genoeg geld hebben om naar Mikumi te komen).
In verband met het regenseizoen was het relatief rustig, de mensen kunnen in deze tijd maar moeilijk reizen. We beseften ons ook, tijdens het bezoek aan deze dorpen, dat je er niet aan moet denken in zo'n hutje te bevallen. Helaas is dat, vooral tijdens dit regenseizoen, voor de meeste zwangeren de bittere realiteit. Je kan alleen maar hopen dat het goed gaat, zo niet dan kan je geen kant op....
Naast de outreach hebben we ook weer veel andere dingen gezien en gedaan. De teller staat nu op 25 bevallingen! Deze week weer een eclamptische vrouw meegemaakt, fijn om te merken dat we nu beter wisten wat te doen...
We hebben ons ook weer ontfermd over de tweeling waar we een aantal blogs geleden over vertelden. Door gebrek aan borstvoeding wogen de kinderen nog maar 1,1 kg. Samen met de moeder schema's opgesteld om de borstvoeding te stimuleren en bij te voeden. Helaas komt de borstvoeding niet op gang omdat ze geen geld heeft om zelf te eten. Zo'n bizarre situatie, je kan daar met je hoofd echt niet bij.....
Na vier interessante, heftige, emotionele en leerzame stageweken hebben wij vandaag afscheid genomen van alle lieve medewerkers van het ziekenhuis. We hebben voor ons gevoel in vier weken hier meer geleerd dan in drie jaar in Nederland. In de eerste dagen kom je in een soort stroomversnelling terecht en draai je binnen no time mee op de Ward. Aan de andere kant doe je heel veel dingen anders, wat voor verbazing en vaak ook voor hilariteit zorgt bij de Tanzanianen.
We hebben dingen gezien die je in Nederland bij hoge uitzondering ziet. We hebben ons verbeten om de laks lijkende houding van de zorgverleners. We hebben gelachen met lieve Christina, die ons perfect kon imiteren. We hebben gezien hoe Daniël, een nurse-midwife, eerst als een bezetene op de buik stond te drukken van een barende vrouw en nu haar keurig instrueert vooral niet te persen buiten een wee om. We hebben gejuicht en gehigh-fivet met Ritta om een mooie bevalling. We hebben interessante visites gelopen met dr. Joseph. We hebben elke dag korte lesjes Swahili gekregen van de nonnen. We zijn gefrustreerd thuis gekomen na lange werkdagen, maar nog veel vaker ontzettend blij weggegaan van de Ward. We hebben gehuild maar vooral veel gelachen. Kortom we hebben vier super bijzondere weken gehad waar we ons (professionele) leven lang met heel veel plezier op zullen terugkijken!
Nu tijd voor ons volgende avontuur!
P.S. We weten niet zeker of we in de komende twee weken wifi zullen hebben, dus het is nog onzeker of wij nieuwe blogjes kunnen plaatsen!
-
18 April 2014 - 23:02
Daphne:
Fijn om weer een berichtje van jullie te lezen! Wat een belevenissen zeg! Heel veel plezier op safari en we bellen hopelijk snel weer!
Liefs! -
19 April 2014 - 00:20
Judith:
Wauw wat mooi!!!! Heel veel liefde uit Groningen! -
19 April 2014 - 08:53
Annika:
Wauw wat weer een mooi geschreven blog over jullie ervaringen. Heel veel plezier op safari. Hopelijk wordt jullie huidje nu cremekleurig;) -
19 April 2014 - 09:08
Marjan:
Lieve meiden, wat een verhaal! Ik heb een traantje weggepinkt hoor. Een enorme belevenis en idd ervaringen die je voor altijd meeneemt. En zo leuk hoe jullie het met ons allen delen! Want we willen niks missen hè. Snap best dat het maar een fractie is van wat er zoal gebeurt op een dagje mikumi....
Tijd voor de volgende stap: safari!! Blijf genieten lieverds en watch out!! ;)
Veel liefs, mama/ Marjan
-
19 April 2014 - 12:30
Mila:
Wauwieee wat gaaf om te lezen!!! wat een bijzonder en intens avontuur zeg, wauw. Heeel veel plezier op jullie safari!!! Lekker ontspannen, liefs! Mila -
19 April 2014 - 19:28
Trix:
Lieve VIO'ers, als ik jullie verslag zo lees is het niet meer "in opleiding" maar :" met ervaring". Prachtig om te lezen, kijk reikhalzend uit naar foto's en jullie verhalen. Geniet van de safari, hoop dat jullie the big five zullen spotten!!
Liefs, mama/Trix -
19 April 2014 - 20:01
Peter:
Wat vliegt de tijd! Nu al weer 4 weken verder en de stage zit er op. Heb genoten van jullie indrukwekkende verhalen. Heel veel plezier op jullie safari en nergens aankomen ;)
Papa, Peter -
20 April 2014 - 00:47
Judith:
Heel mooi! :) -
20 April 2014 - 00:47
Judith:
Heel mooi! :) -
20 April 2014 - 21:37
Cobi:
Wat weer een prachtig verhaal! Het is niet voor te stellen dat jullie in slechts vier weken tijd zoveel hebben geleerd en meegemaakt. Ook de komende weken ontzettend veel plezier! Bedankt voor die mooie mail Jorien tijdens mijn verjaardag!
Liefs, Cobi -
21 April 2014 - 12:53
Esther :
Super zeg! Mooi avontuur. Geniet nog even! X Es.&Leon -
07 Mei 2014 - 19:48
Helma:
wat een belevenissen meisjes ,geweldig dat je dit hebt kunnen doen ,en niet alleen voor je stage maar voor een levenservaring die je nooit meer vergeten zal . ik zie jullie nog wel eens weer zo iets doen .veel liefs helma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
